Generatie na generatie is d’Alderliefste het kloppende hart van Bergen.
Een korte geschiedenis.

Het is een historisch stukje grond waar mensen door de eeuwen heen dronken, zongen, aten, dansten, lachten en stierven. d’Alderliefste heette halverwege de achttiende eeuw De Rustende Jager en deed toen al dienst als kroeg en logement. Aan de rust kwam in 1799 een eind toen een Brits/Russische invasiemacht via Noord-Holland tevergeefs probeerde om in het door de Fransen bezette Nederland weer een Oranjetelg op de troon te zetten. De tegenover het café gelegen protestantse Ruïnekerk zit vol kogelgaten; als de stenen getuige van deze bloedige Slag bij Bergen.

Bloeiperiode

Na deze oorlog hernam het leven zijn loop en verschillende eigenaren zetten De Rustende Jager voort. De echte bloeiperiode beleefde het etablissement in de eerste zeven decennia van de twintigste eeuw onder het bewind van Bert Diesfeldt en zijn nazaten. Ze breidden de zaak voortdurend uit waardoor die de hele gevelrij aan de oostkant van de kerk in beslag nam. Er kwam een toneelzaal, bioscoop en dancing. Het kroonjuweel bleef het café-restaurant met verzilverd bestek en obers in het zwart. Zo werd De Rustende Jager het kloppende hart van het sociale en artistieke leven in het steeds groter wordende Bergen.

Kunstenaars

Die groei was ook het gevolg van de kunstenaars die in het begin van de vorige eeuw in het dorp waren neergestreken en met de kunststroming De Bergense School internationaal furore maakten. Het café-restaurant was hun pleisterplaats. Aan de muren hingen werken van schilders als Matthieu Wiegman die daarmee waarschijnlijk flink wat openstaande rekeningen vereffende en ook dichter/vrouwenverslinder Adriaan Roland Holst zat er bijna dagelijks. Café d’Alderliefste is het enige authentieke deel dat de sloop van De Rustende Jager aan het eind van de vorige eeuw overleefde. Dé plek waar iets van de sfeer van voorheen bewaard is gebleven. En minstens zo mooi: waar het bier en de wijn even rijkelijk vloeien als in vroeger tijden.